فرهنگ و میراث
میراث، هنر و فرهنگ ونزوئلا تاثیراتی بسیار زیادی را از تکامل تاریخیمیراث، فرهنگ و هنر آمریکای لاتین پذیرفته‌است. این تاثیر پذیری در بناهایتاریخی و معماری، مناظر، بناهای یادبود و نظایر آن نیز صورت گرفته‌است.
فرهنگ ونزوئلا را مردم بومی منطقه با توجه به تاثیراتی که ازاسپانیایی‌ها و آفریقایی‌ها از آغاز دوران استعمار گرفتند، شکل داده‌اند. قبل از این دوره، فرهنگ بومی منطقه در هنر سنگ شناسی، صنایع دستی، معماریو سازمانهای اجتماعی منعکس شده بود. فرهنگ بومی طی سالیانی تا حد بسیارزیادی جذب فرهنگ اسپانیایی شد. فرهنگ مختلط حاصله به منطقه از لحاظ فرهنگیتنوع بخشیده‌است.
هنر ونزوئلایی در داخل و خارج به تدریج مورد توجه واقع شده‌است. اینفرهنگ در ابتدا بیشتر ریشه در مذهب داشته‌است، در اواخر قرن ۱۹در هیاتتاریخی و قهرمانی نمود پیدا کرد که این کار به رهبری مارتین تووار انجامشد. مدرنیسم در قرن بیستم بر کشور سلطه پیدا کرد. آرتور میشلان، کرستابولروجاس، آرماندو رورون، مانوئل کابر، جیزز-رافائل ساتو، کارلوس کروز- دی یز(که هر دو سهم عمده‌ای در زمینه تکامل هنر متحرک ایفا کردند) و یوسف مرهیاز جمله هنرمندان بنام و شهیر ونزوئلایی هستند.
پس از فتح ونزوئلا توسط اسپانیا، ادبیات ونزوئلا به تدریج شروع به رشدکرد و تفکر و فرهنگ اسپانیایی بر آن حاکم بود. به دنبال ظهور ادبیات سیاسیدر خلال جنگ استقلال ونزوئلا، رومانتیسم در کشور جوانه زد. رومانتیسماولین ژانر ادبی مهمی بود که در ونزوئلا ظهور کرد و نماینده آن ‹‹خوانویسنته گونزالس ›› بود. اگرچه شعرای ونزوئلایی بیشتر قصه سرایی را موردتوجه قرار داده‌اند، با این حال چهره‌های مهمی در میان شاعران به چشممی‌خورد که شهیرترین آنها‹‹ آندراس الوی بلنکو›› است و پس از او‹‹ فرمینتورو››قرار دارد. از میان نویسندگان و رمان نویسان بزرگ این کشور می‌توانبه ‹‹رامولو گالگوس››، ‹‹ترسا دی لا پارا››، ‹‹آرتور آسلر پیتری››،‹‹آدریانو گونزالس لئون››، ‹‹میگوئل آترو سیلوا›› و ‹‹ماریانو پیکونسالاس›› اشاره کرد. یک شاعر بزرگ دیگری به نام ‹‹آندراس بلو›› هست که پیرومکتب اصالت انسانی بود که علاوه بر شاعری مربی و روشنفکر نیز محسوبمی‌شود. فلاسفه و روشنفکرانی نظیر ‹‹لاریانو والنیلا لانز›› و ‹‹خوزه گیلفورتول›› و بسیاری از نویسندگان ونزوئلایی معتقد به پوزیتیویسم ونزوئلاییبودند.
بزرگترین آرشیتکت ونزوئلا در عصر جدید ‹‹کارلوس رائول ویلانووا›› بوده که دانشگاه مرکزی ونزوئلا را طراحی کرده است.. دانشگاه مرکزی ونزوئلایکی از بناهای میراث فرهنگی جهان است. Aula Magna. نمونه‌های بارز معماری ونزوئلا شامل ‹‹عمارت کنگره ونزوئلا››، ‹‹ تماشاخانه بارالت››، ‹‹مجتمع فرهنگی ترسا کارینو›› و ‹‹پل ژنرال رافائلاوردانتا›› می‌باشند.
سبکهای موسیقایی بومی منطقه بوته آزمایشی برای میراث فرهنگی ونزوئلااست و اغلب گروههایی مانند ‹‹آن سولو پابلو›› و ‹‹سرناتا گویانیسا›› نماینده آن هستند. ‹‹کوآترو›› ساز موسیقی ملی ونزوئلا است. سبکهای موسیقیخاص و ویژه این کشور عمدتا از منطقه لانوس و مناطق اطراف آن، از قبیل‹‹آلما لانرا›› (توسط پدرو الیاس گوتیرز و رافائل بولیوار کورونادو)،‹‹فلورنتینو ی ال دیابلو›› (توسط آلبرتو آرولو تورآلبا، ‹‹ کنسرتو ان لالانورا›› (توسط خوآن ویسنته تورآلبا) و ‹‹کابالو ویجو›› (توسط سیمون دیاز) گرفته شده‌است. ‹‹گائیتا›› نیز یکی دیگز از سبکهای مردم پسند در موسیقیاست که معمولا در جشن سال نو و به ویژه در منطقه زولیا نواخته می‌شود. ‹‹جاروپو›› رقص ملی ونزوئلا محسوب می‌شود. ترسا کارنو ونزوئلایی یکی ازاساتید مسلم و شهیر پیانو در سطح جهانی در اواخر قرن ۱۹بود