تاریخچه سیاسی
ونزوئلا برای اولین بار در سال ۱۵۲۲، تحت استعمار اسپانیا قرار گرفت. درواقع، اولین محل استقرار دائمی امپراطوری اسپانیا در آمریکای جنوبی درمنطقه‌ای بود که امروزه کومانا نامیده می‌شود. قسمت اعظمی از ونزوئلا،سرانجام بخشی از نیو گراندا شد و بخشهای شرق ونزوئلا بخشی از نیو آندلوسشد. پس از چند شورش نافرجام، ونزوئلا تحت رهبری فرانسیسکو د میراندا، کهیکی از فرماندهان انقلاب فرانسه بود، در ۵ژوئیه ۱۸۱۱استقلال خود را ازاسپانیا اعلام کرد. با این حال، حکومت و تسلط کامل بر منطقه توسط داخلی‌ها، پس از پیروزی سیمون بولیوار آزادی بخش در ‹‹جنگ کارابوبو›› در۲۴ژوئن ۱۸۲۱، با کمک ژنرال خوزه آنتونیو پائز، و کمکهای ویژه فرماندهارشد آنتونیو خوزه د سوکره، که بولیوار طبق نقشه جنگ او عمل کرد و همچنین بعد از پیروزی خوزه پرودنسیو پادیلا در ‹‹جنگ دریایی دریاچه ماراکایبو›› در ۲۴ژوئیه ۱۸۲۳» به دست آمد.
مجلس نیو گرانادا کنترل ارتش گرانادایی را به بولیوار سپرد که پس از آن،او راه آزادی چندین کشور را فرماندهی کرد و جمهوری جدیدی با نام کلمبیا تشکیل داد ( که برای متمایز ساختن آن از جمهوری کلمبیا به آن کلمبیا بزرگیا بزرگتر نیز گفته می‌شد) و شامل کلمبیا، پاناما و و نزوئلای امروزی بود. پس از این مرحله، او ارتش خود را به سمت جنوب هدایت و فرماندهی کرد، پرورا آزاد و بولیوی را از سلطه اسپانیایی‌ها آزاد و آن راخلق کرد (نام اینکشور از روی نام این منجی و آزادی بخش انتخاب شده و در گذشته بخشی از پرو،با نام ‹‹ آلتو پرو›› بوده‌است). قرار بود ‹‹آنتونیو خوزه د سوکره›› که درجنگهای زیادی برای بولیوار پیروزی به ارمغان آورد، به عنوان جانشین طبیعی بولیوار انتخاب شود اما او در بروکوس کشته شد. پس از جنگ استقلال،ونزوئلا به همراه کلمبیا و اکوادور تبدیل به بخشی از کلمبیای بزرگ شدند تااینکه در ۱۸۳۰، یک شورش به رهبری ‹‹ خوزه آنتونیو پائز›› ازمجموعه فوق الذکر جدا شده و خود را به عنوان یک حکومت جمهوری مستقل اعلام کرد و پائز اولین رئیس جمهور ونزوئلا شد.
بی ثباتی سیاسی، درگیری‌های سیاسی و حاکمیت دیکتاتوری مشخصه اصلی تاریخ ونزوئلا درسالهای زیادی از قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم بوده‌است. پس از مرگ خوآن ویسنته گومز در سال ۱۹۳۵و فروخوابی موقت حکومت خودکامه،مبارزات دموکراتیک سرانجام در سال ۱۹۵۸باعث شد که نیروهای نظامی از مداخله مستقیم در سیاست ملی خودداری کنند. از آن زمان تا سال 1998، ونزوئلا به طور مدام ازحاکمیت دموکراتیک غیر نظامی برخوردار بوده‌است که البته این روند نیزکاملا خالی از درگیری و اختلاف نبوده‌است. در 4 فوریه 1992هوگوچاوز در راس گروهی ازنظامیان علیه رژیم دیکتاتوری کارلوس آندرس پرز به شورش متوسل شدند که حرکت آنها با شکست مواجه وچاوز به سه سال حبس محکوم شد.وی پس از2سال تحمل حبس و آزادی، برای انتخابات ریاست جمهوری سال 1998 نامزدی خود را اعلام وبا حمایت بالای مردم بعنوان رئیس جمهورانتخاب شد.