سیاست خارجی دولت ونزوئلا

همگرایی منطقه ای که از آغاز دوران ریاست جمهوری چاوز در دستور کار سیاست خارجی این کشور قرار داشته همچنان از محور های مورد تاکید دولت مادورو قرار دارد. تشکیل سازمان همکاری منطقه ای آلبا با حضور برخی کشورهای همسوی منطقه و تلاش برای تقویت آن، موید بینش چاوز در بسط همگرایی منطقه ای و چند جانبه گرایی به عنوان راهی برای مقابله با سیاست های اقتصادی و سیاسی ایالات متحده آمریکا بوده است. شرکت فعال در دیگر سازمان های منطقه آمریکای لاتین از جمله اوناسور و میزبانی نشست های اولیه برای تاسیس سازمان کشورهای آمریکایی و کارائیب بدون حضور آمریکا و کانادا موسوم به سلاک (CELAC)، تایید کننده محوریت توجه به همگرایی های منطقه ای در سیاست خارجی ونزوئلا می باشد.چالش با ایالات متحده آمریکا نیز از ویژگیهای سیاست خارجی دولت بولیواری طی سالیان گذشته بوده وبعد از چاوز نیزبخاطر حمایت آمریکا از مخالفان،تشدیدشده است.

روابط ونزوئلا و دنیای اسلام به خصوص کشورهای عربی رو به گسترش بوده و حمایت قاطع از فلسطین و اخراج سفیررژیم صهیونیستی از کاراکاس در اعتراض به جنایات آن رژیم علیه مردم غزه، اوج اقدام جانبدارانه دولت چاوز در دفاع از آرمان های مردم فلسطین تعبیر شده است. حمایت دولت ونزوئلا از فلسطین در سازمان های  بین المللی و هماهنگی با کشورهای عربی و مسلمان، از محورهای سیاست خارجی سال های اخیر ونزوئلا بوده است.